چهارشنبه، آذر ۱۱، ۱۳۸۸

ياد دوست و بيسكويت

ديروز با دوستي كه سالهاي سال بود نديده بودم در كافه اي قرار داشتم نسكافه اي و بيسكويت پتي بوري و ياد دوران گذشته چون ظهر ناهار زيادي خورده بودم ميلي به خوردن بيسكويت نداشتم منباب همراهي يكي را خوردم و ان دوست هم دو سه تايي را نوش جان كرد و باقي كه حدود ده دوازده بيسكويت بود ماند من گفتم اينها را بردار گفت نه گفتم پس اجازه بده من انها را به يادبود ديدار بردارم گفت نه تو اينقدر هم خسيس نباش . من ماندم هفته پيش با دخترم رفتيم پيتزا بخوريم دو لقمه ماند من ظرفي گرفته و اين دو لقمه را به خانه اوردم بارها در رستوران ديده ام كه مخصوصا خانمها درخواست اخذ ظرف ميكنند براي بردن مابقي غذايشان به خانه و بسيار رسم خوبيست و چه معنايي دارد كه بركت خدا را در ظرف اشغال بريزيم . انشائ ا... فرهنگ مصرفمان انقدر بالا رود كه براساس حساب بخوريم چه معنايي دارد بيشتر مواد غذايي را كه ميپزيم يا ميخوريم هدر دهيم قطعا بدن ما نياز به نيم كيلو سيب ندارد مواد غذايي شامل ويتامينها مواد معدني پروتئينها كربوهيدراتها و چربيهاست ميزان نياز ما به هر يك از اين مواد غذايي مشخص است زيادي ان دفع يا در بدن جمع ميشود شكممان بالا مي ايد چربي خونمان افزايش مي يابد و .....

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفا در صورت امكان نظر ارزشمندتان را درج فرمايند