قاله مره

قاله مره
مرده پرستي يكي از عادات بسيار زشت اجتماعي ما ايرانيان و بخصوص كوردان است بطوريكه بعد از مرگ ارزشي كه براي متوفي قائل ميشويم بسيار بيش از زمان حياتش است قرنها پيش شاعر گرانمايه فرموده چو بر خاكم بخواهي بوسه دادن روخم را بوسه ده اكنون همانيم و براستي بايد اين گونه باشد ولي ما اين كار را نميكنيم تا كسي در قيد حيات است فراموشش ميكنيم وقتي مرد برايش چه كارها كه نميكنيم اين عادت زشت هم در خانواده ها جاريست و هم در اجتماع . فردي را ميشناسم كه در زمان حيات مادرش نتوانست يكبار و فقط يكبار او را به خانه اش دعوت كند از ترس زنش . ولي 39 روز بعد از فوت مادرش در سر مزارش چه كارها كه نميكرد چنان برروي گور اب ميپاشيد و جارو ميزد كه نگو و نپرس . در سطح جامعه هم اينچنين است پدر شمشال زن كوردي در ايران و بلكه جهان بدون شك قاله مره ميباشد شكي در ان نيست فردي خودساخته و بسيار هنرمند كه با شمشال در حين بيسوادي كارهايي ميكرد كه ني كسايي نميكند ادمي بود صاحب سبك نوار كاستش در نوارفروشيهاي شهرستانهاي كورد نشين هست اگر كسي به اين اظهار نظر حقير شك دارد نوار را تهيه كند و گوش بدهد اين مرد بزرگ و بسيار هنرمند در شرايط بسيار بد اقتصادي و تنگدستي زندگي كرد . در زمان حيات بجز چند كانال برون مرزي كه با او هرازچندگاهي مصاحبه ميكردند كسي به يادش نبود تا مرحوم شد . در تعطيلات عيد نوروز 89 در كنار خيابان تقويم جيبي و ديواري منقش به عكس اين هنرمند بزرگ را ميفروختند . خوب چاپ كننده محترم تقويم كه حالا از صدقه سر عكسهاي اين هنرمند مرحوم به نان و نوايي ميرسي تا ديروز كجا بودي البته اين عادت زشت مورد توجه پاره اي مقامات قرار گرفته بطوريكه گاهي در زمان حيات پاره اي افراد برايشان مجلس بزرگداشت ميگيرند كه نمونه هاي ان بزرگداشت ماموستا هيدي و كريم كابان بود اميدوارم كه اين بزرگداشت محدود به مراسمي خاص و جلو دوربين نشود و برسيم به داد زندگي مشقت بار هنرمندان در زمان حياتشان