آیا تسلی مییابند این پدران و مادران و خواهران و برادران این معصومین پرواز هواپیمای بویینگ تهران -ارومیه
من درد شما را میدانم
من با ماشین تصادف کرده ام
مصدوم شده ام
دستم شکسته است درد را با پوست و استخوان و رگ و پی درک میکنم من درد را میفهمم-
من دارای فرزند هستم من زحمات بزرگ کردن بچه را میدانم – من تحصیل کرده ام شب بیداری های امتحان را میفهمم –
من جوان بوده ام ارزوهای جوانی را مرور کرده ام – هواپیمایی مسافرتی در نزدیکی ارومیه قبل از نشستن سقوط میکند بیش از هفتاد نفر از سرنشینان پرواز داشته اند به طرف دوست ازلی و ابدی حالا در جوار رحمت واسعه الهی هستند
اکثرشان جوان بوده اند
تسلیت عمیق خود را به همه خانواده های هم استانی تقدیم میدارم
پروردگارا انشائ ا... ناکامان درگذشته را با اولیا و صلحا مشحور فرمایند
انشائ ا... خبر جان باختن عزیزان دروغ باشد
کاش کل حادثه خوابی بیش نبود
کاش
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
سلام
پاسخحذفدکتر جان تسلیت
علی را از دست دادیم
همکلاسی ام بود و بیست سال دوست
نمی دانم از دست که و چه باید شکایت کنم
از دست وزیر راهش
هواپیمایش و
یا ....
باید تسلیم مشیت الهی بود
خداوند به پدر و مادر و سایر بازماندگان و دوستان صبر عنایت کند .