ای آدمها
ای آدمها
وقتی نفری میگوید برای مدت مثلا چند ماه از ما دور میشود از لحظه خبر بیشتر هوایش را داریم و احترامش میکنیم و او را نه تنها بر صدر نشانده بلکه بر سر مینشانیم
وقتی میگویند فلانی مبتلا به مریضی لاعلاجست برایش غصه میخوریم و بیشتر به اش میرسیم و نیازهایش را برطرف میکنیم چرا
چون نمیدانیم که ما همه در این دنیا مهمانیم و رفتنمان به مویی بند است . ما همه مریضیم و مبتلا به بیماری لاعلاج که مرگ نام دارد دیر یا زود میرویم پس چرا متوجه نیستیم و چرا همان احترام و ارزشی را که برای مسافرین قائلیم برای همدیگر قائل نیستیم
چرا فکر میکنیم همه عمر ابد داریم و هرجوری شد با هم رفتار میکنیم
چرا
ایا هیچ فکر کرده اید
ای آدمها
وقتی نفری میگوید برای مدت مثلا چند ماه از ما دور میشود از لحظه خبر بیشتر هوایش را داریم و احترامش میکنیم و او را نه تنها بر صدر نشانده بلکه بر سر مینشانیم
وقتی میگویند فلانی مبتلا به مریضی لاعلاجست برایش غصه میخوریم و بیشتر به اش میرسیم و نیازهایش را برطرف میکنیم چرا
چون نمیدانیم که ما همه در این دنیا مهمانیم و رفتنمان به مویی بند است . ما همه مریضیم و مبتلا به بیماری لاعلاج که مرگ نام دارد دیر یا زود میرویم پس چرا متوجه نیستیم و چرا همان احترام و ارزشی را که برای مسافرین قائلیم برای همدیگر قائل نیستیم
چرا فکر میکنیم همه عمر ابد داریم و هرجوری شد با هم رفتار میکنیم
چرا
ایا هیچ فکر کرده اید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفا در صورت امكان نظر ارزشمندتان را درج فرمايند