گه زو گزانگبین

گز انگبين از نظر شيميايي يك نوع من 1 Mann مي‏باشد . من‏ها موادي هستند كه بطور كلي از تراكم مواد قندي ويا موادي كه از تغيير و تبديل مواد قندي مختلف حاصل مي‏شوند بوجود آمده‏اند ( اين مواد در كشورهاي مختلف بخصوص در ايران اهميت فراوان دارند ) من‏هائي كه در گياهان ايران وجود دارند بسيارند . از آنجمله شكر تيغال , بيدخشت , ترنجبين , شير خشت و بالاخره گزانگبين . اين ماده از زمانهاي بسيار قديم در ايران شناخته شده است كه قسمت اعظم آن در صنعت گز سازي مورد استفاده قرار مي‏گيرد .
متأسفانه عوامل مختلف بيولوژيكي , اقليمي و برداشت ناصحيح موجب گرديده كه توليد گزانگبين سال بسال نقصان يابد .
گزانگبين ماده‏ايست كه توسط حشره Cyamophila dacora از خانواده Paylidae كه در اثر تغذيه شيره گياه AStragalus adcendens در ايران در حاشيه شمال شرقي زاگرس در ارتفاع 2000 تا 3000 متري و در حوالي آباده تا نزديكي گلپايگان ( آباده ـ سيميرم ـ بروجن ـ شهركرد ـ دالان كوه و خونسار ) بصورت خودرو ميرويد .حشره مخصوص از شيره ساقه گياه تغذيه نموده و آنرا كه در واقع گزانگبين مي‏باشد بصورت فتيله‏هاي سفيد رنگ در روي ساقه بجا مي‏گذارد . عمليات برداشت از اواسط شهريور تا اواخر مهرماه در ساعات خنك روز توسط كارگران با وسائل اوليه ( سيله , چوب دستي و الك ) انجام مي‏گيرد . كارگران پس از الك كردن گز انگبين آنرا در داخل جعبه‏هاي چوبي يا كيسه جمع آوري نموده به كارخانه حمل مي‏كنند . اين محصول در انبار زير 10 درجه سلسيوس تا يكسال قابل نگهداري است .

این مطالب از سایت موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران انتخاب شده است شماره 2619 تاریخ 1367 در ضمن گه زو را با کره و نان میخورند